Την 1η Ιανουαρίου 2019, η Ρουμανία, μέλος της Ένωσης από το 2007, ανέλαβε για πρώτη φορά την Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ρουμανία αποτελεί το δεύτερο κράτος-μέλος της Βαλκανικής σε διάστημα 12 μηνών που αναλαμβάνει τα ηνία της Ε.Ε. – η Βουλγαρία άσκησε την Προεδρία το πρώτο εξάμηνο του 2018 (Αγγελίδης, 2018α).

Εισαγωγή

Το 2019 είναι ένα κομβικό έτος για την Ένωση. Οι προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ποικίλουν. Πολλές από αυτές είναι γνωστές και απασχολούν τους ιθύνοντες ήδη αρκετό χρονικό διάστημα. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται:

1. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας του Brexit

Οι ηγέτες των κρατών-μελών ήλθαν σε συμφωνία με την κυβέρνηση May, η οποία αδυνατεί, μέχρι στιγμής, να την κάνει αποδεκτή από το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Μάλιστα, η συμφωνία αυτή έχει προκαλέσει μία τόσο σοβούσα πολιτική κρίση, σε τέτοιο σημείο όπου η κυβέρνηση προετοιμάζεται έως και για ένα Brexit, δίχως συμφωνία και τάξη. Αναφορικά με την Ένωση το ζήτημα θεωρείται λήξαν. Δια στόματος Jean Claude Junker, η συγκεκριμένη συμφωνία δεν θεωρείται απλά η καλύτερη, αλλά και η μοναδική που είναι ικανή να φέρει μία αναίμακτη έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε.

2. Προσφυγικό

Η διαχείριση του προσφυγικού αποτελεί ένα μείζον ζήτημα για το σύνολο των κρατών-μελών, ιδιαίτερα δε για τα κράτη του Νότου, τα οποία σήκωσαν και σηκώνουν το βάρος των προσφυγικών ροών. Για το ζήτημα δεν κατέστη δυνατό να υπάρξει κοινή γραμμή, ούτε για τη διαχείριση των ροών, αλλά ούτε και για την αφομοίωση των προσφύγων που ήδη φιλοξενούνται εντός των κρατών-μελών της Ένωσης. Παρά τις προσπάθειες δεν έχει γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των σκληροπυρηνικών κρατών του «Visegrad» (Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία), επικουρούμενων από την Αυστρία και εσχάτως από την Ιταλία και των υπολοίπων εταίρων. Ως αποτέλεσμα, τόσο τα κράτη, όσο και οι πρόσφυγες μένουν εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση που αμφότεροι δεν επιθυμούν.

3. Διεύρυνση της Ε.Ε.

Ήδη από τις αρχές του 2018, ο αρμόδιος Επίτροπος Johanes Han είχε τονίσει τη σημασία της ενταξιακής πορείας των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων. Στη διάρκεια του προηγούμενου έτους έγιναν πολλές συναντήσεις τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τα υπό ένταξη μέλη, όσο και πολυμερείς συναντήσεις μεταξύ των ηγετών των Βαλκανικών κρατών. Στόχος είναι να προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος, ούτως ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να δοθούν κίνητρα στα υποψήφια μέλη να προχωρήσουν τις διαθρωτικές τους μεταρρυθμίσεις και να επιλύσουν αποτελεσματικά τις μεταξύ τους διαφορές. Μάλιστα, η Ρουμανία έχει προχωρήσει από κοινού με την Ελλάδα και την Βουλγαρία στις πρωτοβουλίες δια-βαλκανικής συννενόησης. Ήδη η Συμφωνία των Πρεσπών έχει χαρακτηριστεί ως πρότυπο επίλυσης διμερών διαφορών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανεξάρτητα από την αίσθηση που έχει αφήσει στα εθνικά ακροατήρια των δύο κρατών. Παρ’όλα αυτά, παρόμοια πρόοδος δεν σημειώνεται με τη διένεξη μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου,ενώ, ταυτόχρονα, τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν την οικονομική στασιμότητα, τη διαφθορά και τον αλυτρωτισμό που τα χαρακτηρίζει. Παρά τις ευνοϊκές δηλώσεις και τις θετικές προβλέψεις, ο στόχος του 2025 μοιάζει «όνειρο θερινής νυκτός» για την πλειοψηφία των υπό ένταξη μελών.

4. Ενότητα της Ε.Ε και Ευρωεκλογές

Το ζήτημα της ενότητας βρίσκεται σταθερά στην ημερήσια διάταξη των θεμάτων που απασχολούν το εκάστοτε προεδρεύον κράτος. Η Ρουμανία δεν διαφέρει σε αυτό, καθώς θέτει το ζήτημα της ενότητας ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων της. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας του Brexit παρέχει μία ευκαιρία αναστοχασμού των θεμελιωδών αρχών και σκοπών της Ένωσης, καθώς επίσης και ενός νέου σχεδιασμού για το μέλλον αυτής. Έχει επισημανθεί πως η Ε.Ε. δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης του 2008, την ώρα που πληθαίνουν τα κράτη-μέλη, τα οποία απειλούνται με κυρώσεις, εξαιτίας των παραβιάσεων άρθρων των συνθηκών της Ένωσης. Τα παραδείγματα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας είναι χαρακτηριστικά, ενώ και η προεδρεύουσα Ρουμανία έχει βρεθεί υπόλογη το τελευταίο έτος.

Στόχοι της Ρουμανικής Προεδρίας

Όλα αυτά γίνονται περισσότερα κρίσιμα, αν αναλογιστεί κανείς πως στις 26 Μαΐου διεξάγονται οι Ευρωεκλογές, οι οποίες, εκτός από το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα καθορίσουν και τη σύνθεση της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παρά το γεγονός ότι οι Ευρωπαϊκές Εκλογές διεξάγονται για τέσσερις δεκαετίες (στην Ελλάδα οι πρώτες διεξήχθησαν το 1981), δεν έχουν καταφέρει να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Τα ποσοστά συμμετοχής είναι απογοητευτικά, η ψήφος είναι σχετικά «χαλαρή», καθώς διαφέρει σημαντικά από τις αντίστοιχες επιλογές σε επίπεδο εθνικών εκλογών και η άνοδος ακραίων κομμάτων με ευρώ-σκεπτιστική ή ξεκάθαρα αντιευρωπαϊκή ρητορική καταδεικνύουν την απογοήτευση-αποδοκιμασία προς τους ιθύνοντες των Βρυξελλών και τη μικρή επιρροή που έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην επίλυση των καθημερινών-πρακτικών προβλημάτων των πολιτών. Επομένως, η διαχείριση και διεξαγωγή τους αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για ολόκληρη την Ένωση.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ρουμανική Προεδρία στηρίζει το πρόγραμμά της σε τέσσερις πυλώνες. Οι πυλώνες αυτοί έχουν ως εξής:

1ος Πυλώνας: «Ευρώπη της Σύγκλισης»

Ο πρώτος αυτός πυλώνας έχει πέντε στόχους: α) Μείωση του χάσματος ανάπτυξης μεταξύ των κρατών-μελών, β) Παγίωση της Ενιαίας Αγοράς μέσω της αύξησης της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας, γ) Προώθηση της ψηφιακής οικονομίας, ενίσχυση της καινοτομίας και της συνδεσιμότητας των οικονομιών των κρατών-μελών, δ) Διασφάλιση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, ενόψει Brexit, με παράλληλη ενίσχυση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, ε) Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και προώθηση της βιωσιμότητας.
Πώς σκοπεύει να τα επιτύχει; Το πρώτο βήμα είναι η έναρξη των διαπραγματεύσεων για την κατάρτιση του νέου επταετούς προϋπολογισμού της Ένωσης 2021-2027, με έμφαση στη διασφάλιση κονδυλίων για τα προγράμματα συνοχής. Ταυτόχρονα, για τη Ρουμανική Προεδρία επιτακτική είναι η εμβάθυνση, αλλά και επέκταση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης μέσω της διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα επικεντρώνονται στην τόνωση των επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας. Στο κομμάτι αυτό καίριο ρόλο αναμένεται να διαδραματίσουν η έρευνα, η καινοτομία και η ψηφιοποίηση της οικονομίας.

2ος Πυλώνας: «Μία ασφαλέστερη Ευρώπη»

Ο δεύτερος αυτός πυλώνας έχει τέσσερις στόχους: α) Ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας της Ε.Ε, με ταυτόχρονη αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της ριζοσπαστικοποίησης, β) Επίτευξη μίας ενιαίας στάσης απέναντι στο προσφυγικό, γ) Τόνωση της Ζώνης Schengen, δ) Βελτίωση της κυβερνό-ασφάλειας.
Πώς θα επιτευχθούν τα παραπάνω; Η ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας δύναται να επιτευχθεί μέσω της περαιτέρω συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών και της διασύνδεσης και ανταλλαγής πληροφοριών και προσωπικού μεταξύ των εθνικών υπηρεσιών ασφάλειας. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει αποτελεσματικότερη η προστασία των πολιτών, εταιρειών και δημοσίων φορέων, να προληφθούν οι κυβερνό-επιθέσεις και να οικοδομηθεί ένας κοινός προστατευμένος Ευρωπαϊκός κυβερνο-χώρος. Παράλληλα, η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας έρχεται σε άμεση συνάφεια με την κοινή στάση απέναντι στο προσφυγικό. Ιδιαίτερη μέριμνα αναμένεται να υπάρξει για τα κράτη πρώτης υποδοχής των προσφύγων, κυρίως με οικονομικά και τεχνικά μέσα, ενώ επιτακτική είναι η ανάγκη να ξεκινήσει ο διάλογος ανάμεσα στα κράτη-μέλη, ώστε να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή και βιώσιμη λύση για την πολιτική ασύλου. Έτσι θα ελέγχονται αποτελεσματικότερα οι ροές και θα διευκολυνθεί το έργο της καταγραφής των προσφύγων.
Το ζήτημα της ασφάλειας παραμένει θεμελιώδες για το σύνολο των κρατών-μελών της Ένωσης. Τα τελευταία χρόνια οι τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί, πλήττοντας ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι, οι Βρυξέλλες και πρόσφατα την έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το Στρασβούργο. Οι επιθέσεις αυτές είχαν άμεση ή έμμεση σύνδεση με το ριζοσπαστικοποίηση, κυρίως, μεταναστών δεύτερης γενιάς και μύησης τους στις πρακτικές του «Ισλαμικού Κράτους». Επομένως, η ακριβής καταγραφή και ένα σαφές σχέδιο διαχείρισης ή και αξιοποίησης των προσφύγων, όπως και των μεταναστών, οι οποίοι ήδη διαβιούν σε κράτη μέλη της Ένωσης, αναμένεται να συμβάλλει καθοριστικά στην άμβλυνση της ριζοσπαστικοποίησης αυτής.

3ος Πυλώνας: «Η Ευρώπη, ως ένας ισχυρότερος πλανητικός παίκτης»

Ο πυλώνας αυτός έχει τέσσερις στόχους να επιτύχει: α)Περαιτέρω ενίσχυση των αμυντικών/στρατιωτικών ικανοτήτων της Ένωσης, β) Υποστήριξη της διεύρυνσης στα Δυτικά Βαλκάνια, γ) Καθορισμός του μέλλοντος της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, δ) Προώθηση της πολυμέρειας στο διεθνές εμπόριο.
Πώς θα επιτευχθούν αυτοί; Αναφορικά με το ζήτημα των αμυντικών ικανοτήτων της Ένωσης, η Ρουμανική Προεδρία στοχεύει να κινηθεί σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με την ενίσχυση της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Ε.Ε και ΝΑΤΟ, καθώς η Βορειοατλαντική Συμμαχία παραμένει ο κύριος πάροχος ασφάλειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Την ίδια ώρα η Ρουμανική Προεδρία σκοπεύει να προωθήσει τα πεδία της Κοινής Άμυνας και της Πολιτικής Ασφάλειας, εξασφαλίζοντας την αγαστή συνεργασία μεταξύ των θεσμών, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Αμυντικό Ταμείο, η PESCO και η Ευρωπαϊκή Αμυντική Υπηρεσία. Άμεσα συνδεδεμένη με τα ζητήματα της ασφάλειας και των αμυντικών ικανοτήτων είναι η διεύρυνση της Ένωσης στα Δυτικά Βαλκάνια. Η ενσωμάτωση των κρατών αυτών αναμένεται να ενισχύσει τη σταθερότητα της Χερσονήσου του Αίμου, αλλά και την ασφάλεια της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ιδιαίτερη σημασία δίνεται, επίσης, στην Ανατολική Εταιρική Σχέση. Πρόκειται για μία συμφωνία, την οποία είχε υπογράψει η Ε.Ε. με τις Ουκρανία, Μολδαβία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία και Γεωργία, το 2009. Στόχος αυτής της συμφωνίας είναι «η εμπέδωση της δημοκρατίας και της σταθερότητας, ταυτόχρονα με την εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας, την ειρηνική επίλυση των διαφορών και της οικονομικής ανάπτυξης» των κρατών αυτών, σύμφωνα με τη δήλωση του τότε Επιτρόπου Περιφερειών Luc Van den Brande. Φυσικά, ο μακρόπνοος στόχος της συμφωνίας αυτής είναι η ένταξη των κρατών αυτών στην Ένωση. Η συμπλήρωση των δέκα ετών ζωής της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης συμπίπτει με μια κρίσιμη περίοδο για τα κράτη που εμπεριέχονται σε αυτή. Η κατάσταση στην Ουκρανία παραμένει έκρυθμη από το 2014 (προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία), η Μολδαβία έχει το μόνιμο πρόβλημα που λέγεται Υπερδνειστερία, ταυτόχρονα με την ακροβασία μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, προβλήματα με την Ρωσία από το 2008, λόγω του πολέμου και της αυτονόμηση Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας και πολιτική αστάθεια αντιμετωπίζει η Γεωργία, ενώ η διένεξη για την περιοχή του Nagorno-Karabakh μένει δίχως λύση ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Όσο για τη Λευκορωσία, θεωρείται ως «η τελευταία δικτατορία της Ευρώπης», ενώ και οι οικονομικοί της δείκτες είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικοί. Εντός αυτού του κλίματος καθίσταται επιτακτική η ανανέωση της συμφωνίας και η περαιτέρω συμμετοχή της Ένωσης στην επίλυση των προβλημάτων αυτών.
Σχετικά με το διεθνές εμπόριο, η Ρουμανική Προεδρία σκοπεύει να συνεχίσει τις ήδη υπάρχουσες εμπορικές συμφωνίες της Ένωσης με τρίτα κράτη, κυρίως της Αφρικής και της Ασίας. Ταυτόχρονα θα επιδιώξει την επέκταση των Συμφωνιών Ελεύθερου Εμπορίου με κράτη, όπως είναι ο Καναδάς, ενώ ιδιαίτερη μέριμνα θα υπάρξει για τη διαχείριση και αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων που υπάρχουν ή θα εντοπισθούν εντός των ευρωπαϊκών συνόρων.

4ος Πυλώνας: «Ευρώπη των Κοινών Αξιών»

Ο τελευταίος αυτός πυλώνας έχει τρεις στόχους να επιτύχει: α) Δημοκρατία, Ελευθερία, Ανθρώπινα Δικαιώματα και Σεβασμός της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας, β) Αλληλεγγύη, Ίσες ευκαιρίες, Ισότητα των Φύλων και Κοινωνική Δικαιοσύνη, γ) Καταπολέμηση του Ρατσισμού, της Ξενοφοβίας, του Αντισημιτισμού, της Μισαλλοδοξίας και του Λαϊκισμού.
Πώς θα επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι; Με ένα συνδυασμό θεσμικών μέτρων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Άμεσος στόχος είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του λαϊκισμού και η αποθάρρυνση της ρητορικής μίσους. Στο πλαίσιο αυτό θα διοργανωθούν ομιλίες και σεμινάρια σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα των κρατών-μελών, έτσι ώστε να ευαισθητοποιηθεί κατάλληλα η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ταυτόχρονα, θα ενταθούν οι έλεγχοι για τα fake news στο διαδίκτυο, ενώ θα αναπτυχθούν ευρωπαϊκοί μηχανισμοί για τη διάδοση των καλών πρακτικών ελέγχου του διαδικτύου προς τις αρμόδιες υπηρεσίες των κρατών-μελών. Σε πρώτο πλάνο τίθενται και οι αντίστοιχες νομοθετικές πρωτοβουλίες, οι οποίες αφορούν στον έλεγχο της παραπληροφόρησης, αλλά και στη σωστή χρήση του διαδικτύου. Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας των Ευρωπαίων πολιτών, την ίδια ώρα που θα προωθηθούν προγράμματα εκμάθησης Η/Υ και διαδικτύου, έτσι ώστε να μειωθεί ο ψηφιακός αναλφαβητισμός.

Η Αμφισβήτηση

Παρά το φιλόδοξο σχέδιο της Προεδρίας της, η Ρουμανία αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. Στις 29 Δεκεμβίου 2018, τρεις ημέρες πριν την επίσημη ανάληψη καθηκόντων, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Jean Claude Junker δήλωνε: «Η ρουμανική κυβέρνηση είναι τεχνικά έτοιμη, ωστόσο δεν έχει αντιληφθεί τον ενοποιητικό ρόλο που έχει η Προεδρία, η οποία προϋποθέτει τη βούληση να ακούς και να θέτεις το προσωπικό σου συμφέρον στο περιθώριο. Αυτό είναι το πρώτο για το οποίο αμφιβάλλω, το δεύτερο είναι το κατά πόσο η Ρουμανία είναι ένα συμπαγές κράτος». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης στη Ρουμανία, λέγοντας πως «μία κυβέρνηση που φιμώνει τους πολίτες της δεν μπορεί να λειτουργήσει σταθεροποιητικά για την Ε.Ε.». Απαντώντας σε αυτά ο Liviu Dragnea, πρόεδρος της Ρουμανικής Βουλής και επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος διαμήνυσε: «Η αντιμετώπιση αυτή μας αδικεί. Οι Βρυξέλλες και εγχώριοι κύκλοι προσπαθούν να στερήσουν από τη Ρουμανία το δικαίωμα να έχει τις δικές της απόψεις για τη διακυβέρνηση του κράτους μας».
Το αρνητικό αυτό κλίμα πηγάζει από πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Το 2017, η Ρουμανία βρέθηκε στο επίκεντρο μίας σοβούσας κυβερνητικής κρίσης, στη διάρκεια της οποίας άλλαξαν τρεις πρωθυπουργοί. Τα αίτια της κρίσης (έχουν αναλυθεί διεξοδικά σε παλαιότερο άρθρο (Αγγελίδης, 2018β)) επιγραμματικά έχουν ως εξής: Ο Dragnea είναι ο επικεφαλής και ισχυρός άνδρας του κυβερνώντος κόμματος. Έχοντας καταδικαστεί παλαιότερα για χρηματισμό και νοθεία στη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας δεν τού επιτρέπεται να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού, ωστόσο μπορεί να διατελεί Πρόεδρος του Κοινοβουλίου. Με δική του πρωτοβουλία ξεκίνησε, τον Φεβρουάριο του 2017, ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων αναφορικά με τη διαφθορά. Συγκεκριμένα, η κατάχρηση εξουσίας και η υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος μέχρι το ποσό των 200.000 ευρώ έπαψε να θεωρείται ποινικό αδίκημα, ενώ οι παλαιότεροι καταδικασθέντες για υποθέσεις διαφθοράς θα μπορούσαν να εκλέγονται βουλευτές και να χρηματίζουν υπουργοί. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες και μαζικές με την κυβέρνηση να τις αντιμετωπίζει με βιαιότητα. Εκτός των πολιτών η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει και την αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας Ioahannis, που αρνούνταν να υπογράψει τα συγκεκριμένα διατάγματα και διεμήνυε πως θα εμπόδιζε την εφαρμογή τους. Μάλιστα, τον Δεκέμβριο του 2018, σε επίσκεψή του στις Βρυξέλλες διεμήνυσε πως η ρουμανική κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει τα σημαντικά αυτά καθήκοντα.
Εκτός των προαναφερθέντων, υπάρχουν δύο ακόμα σημεία τα οποία προβληματίζουν τις Βρυξέλλες. Το πρώτο έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Από το 2017, οπότε η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε, έχουν αλλάξει 6 υπουργοί Οικονομικών και παρά τα 30.8 δισεκατομμύρια ευρώ που έλαβε από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για να δοθούν σε υποδομές, προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας και επιχειρηματικότητας, η Ρουμανία παραμένει ένα από τα φτωχότερα κράτη της Ένωσης. Χαρακτηριστικό είναι πως από τα χρήματα αυτά μόλις 5.8 δισεκατομμύρια διοχετεύτηκαν στα προβλεπόμενα έργα. Το δεύτερο και τελευταίο σημείο έχει να κάνει με τις διενέξεις της Ρουμανικής κυβέρνησης με τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας και της Μολδαβίας. Με τη κυβέρνηση της Ουγγαρίας ενεπλάκη σε ένα σύντομο διπλωματικό επεισόδιο, όταν οι κάτοικοι της περιοχής Székely, οι οποίοι είναι κατά πλειοψηφία Ούγγροι και διεκδικούν αυτονομία αποφάσισαν να τοποθετήσουν στα δημόσια κτήρια τους την τοπική σημαία. Ο τότε πρωθυπουργός Tudose απάντησε οργισμένα πως: «Αν υψώσουν σημαίες στην περιοχή του Székely, εκείνοι που θα τις υψώσουν θα κρεμαστούν δίπλα στις σημαίες». Η ουγγρική κυβέρνηση απαίτησε από το Ρουμάνο πρωθυπουργό να ζητήσει αμέσως δημόσια συγγνώμη, κάτι που οδήγησε στη παραίτησή του. Στη δεύτερη περίπτωση αυτή της Μολδαβίας, η Ρουμανική κυβέρνηση δια στόματος του Dragnea, της Πρωθυπουργού Dancila και πολλών υπουργών είναι θετική και προσκαλεί τη Μολδαβία σε μία ένωση των δύο κρατών μιλώντας για  «ένα κοινό μέλλον των δύο χωρών στα πλαίσια της Ε.Ε.». Όπως γίνεται αντιληπτό τέτοιου είδους επιδιώξεις είναι μη αποδεκτές για ένα κράτος-μέλος της Ένωσης, η οποία πρεσβεύει το αδιατάρακτο των συνόρων και το σεβασμό της εθνικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας.

Επίλογος

Η ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από τη Ρουμανία προβλημάτιζε και εξακολουθεί να προβληματίζει. Τα είδη και το μέγεθος των προκλήσεων που καλείται να διαχειριστεί απαιτούν ψυχραιμία και ορθολογική σκέψη και δράση. Όσο φιλόδοξη και αν θέλει να εμφανιστεί η Ρουμανική κυβέρνηση είναι δέσμια των εσωτερικών της παθογενειών και ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο αρνείται πεισματικά να εκσυγχρονιστεί και να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Οι οιωνοί δεν είναι σε καμία περίπτωση καλοί και η Ρουμανική κυβέρνηση έχει μακρύ και δύσβατο ρόλο να διανύσει για να αποδείξει εάν και κατά πόσο μπορεί να αντεπεξέλθει στα υψηλά της καθήκοντα.

Πηγές:

1. Αγγελίδης, Γ. (2018α). Η Βουλγαρική Προεδρία Του Συμβουλίου Της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Προκλήσεις Και Προβληματισμοί. https://powerpolitics.eu/η-βουλγαρική-προεδρία-του-συμβουλίου
2. Αγγελίδης, Γ. (2018β). Ρουμανία: Οι Πιο Σκοτεινές Ώρες. https://powerpolitics.eu/αγγελίδης-βαλ-25-2-ρουμανία-οι-πιο-σκοτε
3. Euronews. (2019). Romania to take EU presidency role. https://www.euronews.com/2018/12/31/romania-to-take-eu-presidency-role
4. Financial Times. (2019). EU and Romanian leaders spar at launch of bloc presidency. https://www.ft.com/content/6ffbbf3a-1540-11e9-a581-4ff78404524e
5. Romanian Presidency of the Council of European Union. (2018). Priorities. https://www.romania2019.eu/priorities/
6. Rankin, J. (2018). Romania to take over EU presidency amid fears for rule of law. https://www.theguardian.com/world/2018/dec/30/romania-to-take-over-eu-presidency-amid-fears-for-rule-of-law
7. Euobserver. (2018). Graft at home overshadows Romania’s EU presidency. https://euobserver.com/justice/143810
8. France24. (2018). Romania takes over EU presidency amid strained relations with Brussels. https://www.france24.com/en/20190101-romania-takes-over-eu-presidency-tensions-brussels-juncker
9. Ναυτεμπορική. (2018). Αμφιβολίες για τη Ρουμανία στην προεδρία της Ε.Ε. https://www.naftemporiki.gr/story/1430242/amfibolies-gia-ti-roumania-stin-proedria-tis-ee
10. Euronews. (2018). Η Ρουμανία ετοιμάζεται για την προεδρία της ΕΕ. https://gr.euronews.com/2018/12/20/the-brief-from-brussels1