Στον 21ο αιώνα, η πορεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ειδικότερα, ο σεβασμός απέναντι στην ελευθερία λόγου και στην ελευθερία έκφρασης και συνείδησης φαίνεται να έχουν σημειώσει πρόοδο. Ωστόσο, σε ορισμένες περιοχές της γης, άνθρωποι που ανήκουν στην ΛΟΑΤ+ κοινότητα αντιμετωπίζονται διαφορετικά -έως και ρατσιστικά-, με αποτέλεσμα να θεωρούνται μειονότητα, και όχι ενσωματωμένο τμήμα της κοινωνίας. Ο σκοπός αυτού του άρθρου συνίσταται στην ανάδειξη των προβλημάτων με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι της ΛΟΑΤ+ κοινότητας στη Νοτιοανατολική Ασία, και συγκεκριμένα στη Μαλαισία. Αφορμή αποτελεί ο πρόσφατος διαγωνισμός που ξεκίνησε στην εν λόγω χώρα τον Ιούνιο 2017, και θα βραβεύσει το καλύτερο βίντεο που θα “προλαμβάνει” την ομοφυλοφιλία, την αμφιφυλοφιλία, καθώς και τη διεμφυλικότητα.

Αρχικά, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η δράση της κοινότητας ΛΟΑΤ+ στη Μαλαισία υπήρξε ανέκαθεν παράνομη. Κάθε σεξουαλική προτίμηση πέραν της ετεροφυλοφιλίας απαγορεύεται δια ροπάλου, τόσο από τους κοσμικούς όσο και από τους θρησκευτικούς νόμους. Η ομοφυλοφιλία τιμωρείται στη Μαλαισία με φυλάκιση έως και 20 χρόνων, με σωματικά βασανιστήρια, καθώς και με την επιβολή φόρων (BBC, 2017). Το 2011 οργανώθηκε μια καμπάνια για να “βοηθήσει” τα θηλυπρεπή αγόρια να ακολουθήσουν τον “σωστό δρόμο”, ενώ το 2012 η Κυβέρνηση προώθησε εκπαιδευτικά σεμινάρια όπου δάσκαλοι και γονείς έπρεπε να διδάξουν τις “ορθές σεξουαλικές επιλογές” σε παιδιά που διέθεταν χαρακτηριστικά “ομοφυλοφιλίας”. Τέτοια στοιχεία για τα αγόρια ήταν να φορούν ανοιχτές μπλούζες στον λαιμό και στο στήθος, ενώ για τα κορίτσια να προτιμούν διαρκώς τη συντροφιά άλλων κοριτσιών (Telegraph, 2017). Ακόμη, στις 9 Ιουνίου του 2014, το Ισλαμικό Δικαστήριο καταδίκασε σε φυλάκιση 16 ομοφυλόφιλες γυναίκες, διότι δεν ήταν ευπρεπώς ενδεδυμένες, σύμφωνα με τον νόμο της Sharia του Κορανίου (Human Rights Watch, 2014). Υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. O νόμος της Sharia, που αφορά στη μουσουλμανική κοινότητα της Μαλαισίας, καταδικάζει την ομοφυλοφιλία με φόρους έως και 300 δολάρια, και παράλληλη φυλάκιση έξι μηνών (Human Rights Watch, 2014). Συμπληρωματικά, είναι αξιοσημείωτο πως η Μαλαισία αποτελεί μια από τις χώρες που έχουν νομικά αποδεχτεί τη λεγόμενη “conversion therapy”. Αυτή η θεραπεία -που έχει κατακριθεί από πληθώρα χωρών ανά τον κόσμο- περιλαμβάνει ψυχολογική βοήθεια, με σκοπό να αλλάξει τη σεξουαλική προτίμηση ενός ανθρώπου που είναι ομοφυλόφιλος, αμφιφυλόφιλος ή διεμφυλικός (Roberts, 2017).

Σημαία της ΛΟΑΤ+ κοινότητας, σε συνδυασμό με την εθνική σημαία της Μαλαισίας. Πηγή: BBC

Πέραν αυτών των συμβάντων που δημιουργούν μια εξοικείωση με το κλίμα αποξένωσης των ομοφυλοφίλων στη Μαλαισία, η ανακοίνωση ενός διαγωνισμού τον Ιούνιο του 2017 δημιούργησε σοβαρές αντιδράσεις. Αναλυτικότερα, το Υπουργείο Υγείας της χώρας διεξήγαγε έναν διαγωνισμό όπου θα βραβευτούν τα καλύτερα βίντεο που θα επεξηγούν πώς μπορεί ο κόσμος να “προφυλαχθεί” από την ομοφυλοφιλία. Οι νικητές θα ανταμειφθούν με 4.000 ringgit – δηλαδή, περίπου 1.000 δολάρια (The Guardian, 2017). Ο διαγωνισμός αναφέρεται σε άτομα ηλικίας από 13 έως 24 ετών, και αποτελείται από τρεις βασικές κατηγορίες: σεξουαλική σύγχυση, σεξ, σεξ και internet (BBC, 2017). Επιπλέον, ο ίδιος διαγωνισμός, που λήγει τον Αύγουστο, αναφέρει τα άτομα ΛΟΑΤ+ ως παραδείγματα ανθρώπων που πάσχουν από σεξουαλική σύγχυση και, γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να βοηθηθούν μέσω των βίντεο, ώστε να προλαμβάνονται και να ελέγχονται τέτοιου είδους συμπεριφορές (The Guardian, 2017).

Άτομα της ΛΟΑΤ+ κοινότητας που συμμετέχουν σε διαδήλωση για τα δικαιώματά τους. Πηγή: Huffington Post

Ωστόσο, αυτό το νέο προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις εντός του κράτους. Η Nisha Ayub, ακτιβίστρια και βραβευμένη ως η πρώτη transgender γυναίκα στη λίστα “International Women of Courage” των Η.Π.Α., αντέδρασε σοκαρισμένη, λέγοντας πως το κράτος θα πρέπει να ξανασκεφτεί τις επιπτώσεις των αποφάσεών του, καθώς και ότι “συγχυσμένοι” δεν είναι οι άνθρωποι της ΛΟΑΤ+ κοινότητας, αλλά οι ίδιες οι Αρχές της Μαλαισίας (The Guardian, 2017). Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας, Lokman Hakim Sulaiman, απάντησε πως αυτός ο διαγωνισμός δεν είχε ποτέ στόχο να διακρίνει τους ανθρώπους βάσει της σεξουαλικής τους προτίμησης αλλά, αντιθέτως, πως αποσκοπεί να προάγει τη δημιουργικότητα και τη γνώση μέσω των ομοφυλοφίλων (BBC, 2017). Παρ’ όλα αυτά, ένας νόμιμος εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας, ο Subramaniam Sathasivam, δήλωσε πως δεν γνωρίζει τίποτα σχετικό με τον διαγωνισμό, και πως δεν επιθυμεί να τον σχολιάσει, ενώ οι λοιποί εργαζόμενοι δεν έχουν προβεί σε δηλώσεις – τις οποίες, μάλιστα, συνεχώς αποφεύγουν (Telegraph, 2017). Λόγω των αντιδράσεων, οι κεντρικές Αρχές αποφάσισαν να συσκεφθούν με ακτιβιστές της ΛΟΑΤ+ κοινότητας στις 9 Ιουνίου 2017, με σκοπό να αλλάξουν ορισμένες πλευρές του διαγωνισμού. Εάν και το κλίμα μετά τη λήξη της σύσκεψης ήταν αρκετά θετικό, και οι ακτιβιστές ήταν ευχαριστημένοι από τις διαπραγματεύσεις, μέχρι και σήμερα δεν έχουν γίνει σοβαρές και αποτελεσματικές αλλαγές (Deutsche Welle, 2017).

Συμπερασματικά, πρέπει να κατανοηθεί η διαφορά ανάμεσα στις ιδεολογίες και νοοτροπίες που διαθέτει κάθε χώρα απέναντι στα άτομα της ΛΟΑΤ+ κοινότητας. Αν και στην Ολλανδία η ομοφυλοφιλία γίνεται σεβαστή -επιτρέποντας ακόμη και τον γάμο-, σε χώρες όπως η Μαλαισία, το 86% του λαού θεωρεί πως η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή (Equaldex, 2017). Αναμφίβολα, ο παραπάνω διαγωνισμός παράγει τη διάκριση, και καταπατά την ισότητα απέναντι στο ανθρώπινο είδος, όταν ο βασικός του στόχος έγκειται στην “πρόληψη” και στον “έλεγχο” της σεξουαλικής προτίμησης – μιας προτίμησης που ούτε μπορεί, αλλά ούτε και πρέπει να ελέγχεται. Η προβολή της οποιασδήποτε σεξουαλικής προτίμησης, πέραν της ετεροφυλοφιλίας, ως προβληματικής είναι από μόνη της ένα μεγάλο ατόπημα. Κάθε άτομο, ανεξαρτήτως φύλου, όταν προσανατολίζεται σεξουαλικά, δεν είναι συγχυσμένο αλλά, αντιθέτως, απόλυτα συνειδητοποιημένο, και αυτή η συνείδηση θα έπρεπε να γίνεται σεβαστή. Το παράδειγμα της Μαλαισίας επιβεβαιώνει -για μια ακόμη φορά- πως τέτοιου είδους ζητήματα θα έπρεπε να λύνονται υπό το φως μια διεθνούς νομοθεσίας, και όχι σε κρατικό επίπεδο, ώστε να προστατεύονται οι προσωπικές επιλογές όλων των ανθρώπων. Ίσως, τελικά, αυτή να είναι και η πηγή όλων των προαναφερθέντων προβλημάτων.

Πηγές:

1. The Guardian. (2017). Malaysia offers cash prizes for best ‘gay prevention’ videos. Available at: https://www.theguardian.com/world/2017/jun/04/malaysia-cash-best-gay-prevention-videos-gender-confusion [Accessed 18 Jul. 2017].
2. BBC News. (2017). Malaysia gay ‘prevention’ competition seeks videos. Available at: http://www.bbc.com/news/world-asia-40142300 [Accessed 18 Jul. 2017].
3. Telegraph. (2017). Malaysian authorities hold contest to help ‘prevent’ people being gay or transgender. Available at: http://www.telegraph.co.uk/news/2017/06/02/malaysian-authorities-hold-contest-help-prevent-people-gay-transgender/ [Accessed 18 Jul. 2017].
4. Roberts, R. (2017). Malaysian government openly endorses gay conversion therapy. Available at: http://www.independent.co.uk/news/world/malaysia-gay-conversion-therapy-endorses-lgbt-rights-islam-a7578666.html [Accessed 18 Jul. 2017].
5. Human Rights Watch. (2014). Malaysia: End Arrests of Transgender Women. Available at: https://www.hrw.org/news/2014/06/23/malaysia-end-arrests-transgender-women [Accessed 18 Jul. 2017].
6. Equaldex. (2017). LGBT Rights in Malaysia. Available at: http://www.equaldex.com/region/malaysia [Accessed 18 Jul. 2017].
7. Deutsche Welle. (2017). Malaysia holds competition for best ‘gay prevention’ video. Available at: http://www.dw.com/en/malaysia-holds-competition-for-best-gay-prevention-video/a-39104769 [Accessed 18 Jul. 2017].