Ο Άρειος Πάγος έλαβε την απόφαση για τη μη έκδοση των 8 τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία. Η εν λόγω απόφαση φαίνεται να στηρίχθηκε σε καθάρα νομικά επιχειρήματα με βάση τα οποία, τυχόν έκδοση των 8 τούρκων, θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο -κατ’ ελάχιστον- τη σωματική τους ακεραιότητα.

Η ίδια η φύση της υπόθεσης ήταν (και είναι) διττή, καθώς εμπεριέχει τόσο δικαιϊκή και ανθρωπιστική διάσταση, όσο και πολιτική. Είναι πλέον εμφανές ότι το δικαστήριο αποφάσισε με βάση (ή ως προτεραιότητα) την πρώτη, ικανοποιώντας ένα σημαντικό τμήμα του δημόσιου αισθήματος. Η ηθική νομιμοποίηση την οποία, όμως, απολαμβάνει η απόφαση, δεν μπορεί να απαλείψει τις πολιτικές της προεκτάσεις και συνέπειες.

Ήδη η Τουρκία διαμαρτύρεται έντονα, και ζητάει αναίρεση και άμεση επιστροφή των 8 στρατιωτικών, απειλώντας (όχι ακόμα ανοικτά) με αντίποινα στις διμερείς σχέσεις των δύο κρατών. Δυστυχώς η παρούσα κατάσταση, αλλά και οι διμερείς διαφορές προσφέρουν πληθώρα τέτοιων επιλογών. Άρση της συμφωνίας για το προσφυγικό, ένταση στο Αιγαίο ή στην Κύπρο, διακοπή των διαπραγματεύσεων για το κυπριακό, ακόμα και πίεση στην ελληνική μειονότητα και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Από την άλλη πλευρά, η απόφαση του ελληνικού Δικαστηρίου υπήρξε η πρώτη επίσημη (έμμεση) αναγνώριση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελούνται στην Τουρκία σε βάρος των φερόμενων ως υποστηρικτών του πραξικοπήματος (και όχι μόνο). Ενώ, όμως, αυτό μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για αλλαγή στάσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να αποτελέσει και ένα ακόμα εργαλείο στην επιχειρηματολογία του τούρκου Προέδρου Ερντογάν, ώστε να ορίσει την Τουρκία ακόμη πιο αντιθετικά ως προς τη Δύση, θέτονας ΗΠΑ και ΕΕ ως φίλα προσκείμενες στους εχθρούς του τουρκικού λαού, και υποθάλπτουσες τις προσπάθειες εκθρόνισής του. Τί θα σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη; Ενδεχομένως, μεγαλύτερο βαθμό ριζοσπαστικοποίησης (μεγάλου) μέρους του τουρκικού λαού, και αποστροφή των δυτικών αξιών αλλά και κάθε τάσης για ένταξη στους δυτικούς θεσμούς. Στο πλαίσιο αυτό, εύλογη συνέπεια θα είναι η περαιτέρω απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση σε γεωπολιτικό επίπεδο – οπότε, οι μετέπειτα επιλογές οδηγούν σε στρατηγική αυτονόμηση, ή ένταξη σε άλλες γεωπολιτικές και στρατηγικές συμμαχίες.