Ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα του 20^ου αιώνα ξεκίνησε ως μια φαινομενικά απλή υπόθεση διάρρηξης. Το Σάββατο 17 Ιουνίου του 1972, πέντε άτομα διέρρηξαν τα γραφεία της Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών στο συγκρότημα γραφείων Watergate. Ο φύλακας παρατήρησε χαρτοταινίες τοποθετημένες σε διάφορες κλειδαριές, οι οποίες επέτρεπαν το κλείσιμο, αλλά όχι και το κλείδωμα της πόρτας, και κάλεσε την αστυνομία. Οι πέντε άντρες συνελήφθησαν επ΄αυτοφώρο την ώρα που βρισκόντουσαν στον 6^ο όροφο όπου στεγάζονταν τα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος και προσπαθούσαν να τοποθετήσουν κοριούς στις τηλεφωνικές συσκευές και να κλέψουν απόρρητα έγγραφα. Πάνω τους βρέθηκαν συσκευές μαγνητοφώνησης, φωτογραφικές μηχανές, 40 ρολλά φιλμ, ένας ασύρματος, τρία δακρυγόνα σε μορφή στυλό αλλά και πάνω από 2.000 δολλάρια σε χαρτονομίσματα των 100 δολλαρίων με το σειριακό τους αριθμό σε σειρά.¹ Οι πέντε κατηγορούμενοι δήλωσαν αμέσως ένοχοι στο δικαστήριο και κάπως έτσι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της μεγαλύτερης υπόθεσης πολιτικής διαπλοκής της νεότερης πολιτικής ιστορίας.

Εκτός από τον Virgilio R. Gonzales, Κουβανό πρόσφυγα και κλειδαρά στην περιοχή του Miami, οι υπόλοιποι τέσσερις συλληφθέντες είτε είχαν δεσμούς με την CIA είτε ήταν οι ίδιοι πράκτορες. Ένας εξ αυτών,  ο James McCord, ήταν πρώην στέλεχος της CIA και νυν εργαζόμενος για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και την Επιτροπή Επανεκλογής του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, Richard Nixon. ²

Ο Nixon, πρώην μέλος του Κογκρέσσου, πρώην γερουσιαστής αλλά και Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί θητείας του Προέδρου Eisenhower, βρισκόταν ήδη εν μέσω καμπάνιας για την επανεκλογή του στην προεδρική θέση για δεύτερη τετραετία. Η άρνησή του στην εμπλοκή της διάρρηξης στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος έπεισε τον ήδη θετικά προκείμενο Αμερικανικό λαό κι έτσι μόλις το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Nixon βγαίνει θριαμβευτικά νικητής των Προεδρικών εκλογών με διαφορά 18.000.000 ψήφων από τον αντίπαλό του.³ Τα ρεπορτάζ όμως για την υπόθεση Watergate συνέχιζαν να εμφανίζονται, με συνεχείς αποκαλύψεις για ονόματα στενών συνεργατών του Προέδρου και με τις παραιτήσεις τους να διαδέχονται η μία την άλλη προκειμένου να αποφύγουν ποινικές διώξεις.

Με την έρευνα να συνεχίζεται, τον Ιούλιο του 1973 ο  Alexander Butterfield, βοηθός του Προέδρου, κατέθεσε στο Κογκρέσσο ότι ο Nixon είχε τοποθετήσει μυστικό σύστημα παρακολούθησης που κατέγραφε τηλεφωνικές και κατ’ιδίαν συνομιλίες στο Οβάλ Γραφείο. Οι κασέτες αυτές ζητήθηκαν πολλάκις από επιτροπές έρευνας και ομοσπονδιακά δικαστήρια προκειμένου να απομαγνητοφωνηθούν όποιες συνομιλίες αποδείκνυαν πιθανή συμμετοχή του Προέδρου στην συγκάληψη του Watergate. Ο ίδιος ο Nixon αρνιόταν να τις παραδώσει με τη δικαιολογία του εκτελεστικού απορρήτου. ⁴

Τα ποσοστά δημοτικότητάς του άρχισαν να πέφτουν κατακόρυφα, ακόμα και μέσα στο ίδιο του το Κόμμα.  Παρά ταύτα, ο ίδιος δεν πτοήθηκε στιγμή και συνέχιζε να αρνείται κατηγορίες ότι παραβίασε νόμους και ότι δεν είχε καμία πρότερη γνώση για την διάρρηξη. Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης Τύπου, ο Πρόεδρος Nixon χρησιμοποίησε μια φράση, στην προσπάθειά του να πείσει τον Αμερικανικό λαό για την αθωότητά του, που έμελλε να γίνει ιστορική. «Ο λαός πρέπει να γνωρίζει εάν ο Πρόεδρός του είναι απατεώνας. Λοιπόν, δεν είμαι απατεώνας.»⁵

Δύο χρόνια μετά τη διάρρηξη, και αφού ο Πρόεδρος έπαιζε με τη Δικαιοσύνη τη γάτα με το ποντίκι, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών ομόφωνα τον διέταξε να παραδώσει όλο το υλικό που είχε στην κατοχή του. Οι προσπάθειές του να αναχαιτήσει τις έρευνες έπεσαν στο κενό και στις 24 Ιουλίου του 1974 ο Nixon αναγκάστηκε να αποχωριστεί πάνω από 64 κασσέτες με ενοχοποιητικές για αυτόν συνομιλίες με ανώτατα στελέχη του αμέσως μετά τη διάρρηξη του Watergate.⁶ Ήταν πλέον προφανές πως ακόμα και εάν ο Πρόεδρος δεν είχε ο ίδιος διατάξει τη διάρρηξη, είχε πλήρως ενημερωθεί για το σκοπό αυτής και προσπαθούσε επί δύο χρόνια να αποκρύψει στοιχεία και να παρεμποδίσει τη Δικαιοσύνη.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, ο Nixon θα γινόταν ο πρώτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και ο μοναδικός μέχρι στιγμής, που θα υπέβαλλε την παραίτησή του από το αξίωμά του, ενώ πλέον το θέμα Watergate είχε εξελιχθεί σε μεγαλειώδες σκάνδαλο. Ο Αντιπρόεδρος Gerald Ford τον διαδέχθηκε στη θέση του Προέδρου, και σε διάστημα ενός μήνα του έδωσε δημόσια άφεση για όποια εγκλήματα είχε διαπράξει (ή είχε πιθανώς διαπράξει) κατά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.⁷ Αυτή του η κίνηση θεωρήθηκε από πολλούς ως μέρος πρότερης συμφωνίας του με τον Nixon προκειμένου να παραιτηθεί και να αναλάβει αυτός την προεδρία. Μια κίνηση που στιγμάτησε την πορεία του καθώς στις επόμενες εκλογές έχασε από τον Jimmy Carter ακόμη και στην ίδια του την Πολιτεία.⁸

Η πολιτική καριέρα του Nixon έληξε απότομα στον απόηχο του σκανδάλου και το στίγμα δεν έφυγε στιγμή από πάνω του μέχρι το θάνατό του το 1994 σε ηλικία 81 ετών. Στη διάρκεια των είκοσι αυτών χρόνων, ο πρώην Πρόεδρος, αφού ανασυγκροτήθηκε, ταξίδεψε και μίλησε με αρχηγούς κρατών, έγγραψε δέκα βιβλία, και σιγά σιγά ξαναέφτιαξε την εικόνα του ως δημόσιο πρόσωπο. Δυστυχώς όμως, παρόλες τις προσπάθειές του να το ανατρέψει, ο μέχρι πρότεινος αγαπητός Πρόεδρος έμελλε να ταυτίσει το ονομά του με τη διαπλοκή, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα. ⁹

1: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2002/05/31/AR2005111001227.html

2: http://www.washingtonpost.com/wp-srv/politics/interactives/watergate/docs/37_7CRPpayroll.pdf

3: http://www.presidency.ucsb.edu/showelection.php?year=1972

4: https://en.wikipedia.org/wiki/Executive_privilege

5: http://abcnews.go.com/Archives/video/nov-17-1973-nixon-crook-12112664

6: http://watergate.info/1974/07/24/supreme-court-orders-nixon-release-white-house-tapes.html

7: http://www.historyplace.com/speeches/ford.htm

8: http://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/big/1102.html

9: http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1994/07/he-was-a-crook/308699/